[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 Dzięki.
Kiedy ruszyła do wyjścia, podążył za nią.
 Czy możesz mi powiedzieć, o co chodzi?
 Niedługo sam się dowiesz.
 Ale jesteśmy umówieni i idziemy razem na urodziny mojego ojca, tak?
 Jak najbardziej! Nie wyrzekłabym się tego za żadne skarby.
Zaprosił je obie na urodziny swego ojca? Krew się poleje... Przynajmniej w jej książce.
Kiedy zamknęła drzwi, Jack uśmiechnął się z czułością.
 Kompletna wariatka.
Atmosfera panująca podczas uroczystości rodzinnej niestety nie przypominała tych
swobodnych przekomarzań, jakich Tara była świadkiem w kuchni Jacka. Przyjęcie odbywało
się w domu Rachel, zjechała się cała rodzina. W powietrzu czuć było napięcie, ewidentnie
spowodowane jednoczesną obecnością zaproszonych przez Jacka kobiet. On sam niemal nie
odrywał się od Tary, co sprawiłoby jej przyjemność, gdyby nie odgadywała, że używał jej
jako tarczy, za którą mógł się ukryć.
Jednak w pewnym momencie Tara znalazła się sama przy wielkim stole kuchennym
zamienionym na bufet z zimnymi przekąskami. Właśnie zaczęła nakładać je sobie na talerz,
kiedy podeszła do niej najmłodsza z sióstr Jacka.
 Cześć, jestem Dana. Poprzednim razem nawet nie zdążyłyśmy się sobie przedstawić.
 Cześć. Tara.
 Trochę sztywno, co?
 Nie zauważyłam.  Dana z powątpiewaniem uniosła brwi.  No dobrze, zełgałam. Ale
ty też, używając słowa  trochę .
 To fakt.
Wymieniły porozumiewawcze uśmiechy. Dana wzięła talerz i nałożyła sobie sałatki, a
Tara zerknęła w stronę salonu, gdzie Jack stał przy oknie pogrążony w rozmowie z Tess.
Sprawiał wrażenie zdenerwowanego.
Dana sięgnęła po sajgonki.
 Mój brat nie jest ci chyba tak zupełnie obojętny, sądząc po tym, jak na niego patrzysz,
gdy on nie widzi. Chyba że coś z
le interpretuję.
Tara zarumieniła się, szybko odwróciła wzrok i już chciała zaprzeczyć, ale ujrzała w
oczach Dany taką życzliwość, że zdecydowała się na szczerość.
 Twoja interpretacja nie jest pozbawiona słuszności. A
obuzerski uśmiech Dany był
niezwykle podobny do uśmiechu Jacka.
 Taką też miałam nadzieję.
 Ale wcale nie było to moim zamiarem...  I pewnie dlatego moje siostry cię polubiły.
 Tess jeszcze nie zdecydowała, czy mnie lubi, czy nie.
 Wiesz, nie jest łatwo być najstarszą siostrą. Ona starała się nam matkować i do tej pory
czuje się za nas odpowiedzialna.
Wyszły z kuchni i usiadły przy kominku.
 Jesteś blisko ze swoją rodziną?  zainteresowała się Dana.
 Nie. Rodzice nie żyją, a brata widuję tylko od wielkiego święta.
 Przykro mi. Musisz czuć się samotna.
 Po prostu mam trochę inne doświadczenia niż wy.  Gestem wskazała pokój pełen
ludzi.
Każde wolne miejsce zajmował jakiś Lewis: jubilat, jego córki, ich mężowie oraz
gromadka wnuków, składająca się z Sama, czwórki pociech Rachel oraz tarmoszącej
rodzinnego labradora malutkiej córeczki Dany. Tarze przypomniały się słowa Sarah, że
kiedyś była to również jej rodzina i po raz pierwszy zrobiło się jej żal rywalki. Mieć taką
rodzinę i ją stracić  to musiało być straszne! Ona sama nie umiałaby czegoś podobnego
przeboleć, co stanowiło kolejny powód, dla którego powinna zwalczać w sobie to zdradliwe
ciepło ogarniające ją, ilekroć Jack na nią patrzył lub delikatnie odgarniał jej włosy z twarzy.
 Po co ją przyprowadziłeś?
 A co to za pytanie? Nie lubisz jej?
 Nie znam jej na tyle, by ją lubić albo nie.  Tess potrząsnęła głową.  Ale nie
powinieneś się w nic angażować, dopóki nie zakończysz sprawy z Sarah.
 Aha, mam trzymać Tarę na dystans, dopóki nie udowodnię, że jednak jestem
porządnym facetem?
 A trzymasz ją na dystans? Tak jak nas?
 O co ci chodzi?
 Odkąd zmieniłeś swoje życie i zerwałeś zaręczyny, jez
dzisz po całym kraju, uciekasz,
nie dasz sobie pomóc.
 Bo potrafię sam o siebie zadbać.
 Nie, nie potrafisz. Zamykasz w sobie, a to co innego!  Nie zamykam się.  Jack
odetchnął głęboko, starając się opanować.  Po tym, co się wydarzyło, potrzebowałem czasu
do namysłu, to wszystko. Tess ściągnęła brwi.
 Jack, jesteśmy rodziną, powinniśmy sobie nawzajem pomagać, a ty nam nigdy nie dałeś [ Pobierz całość w formacie PDF ]