logo
 Pokrewne IndeksWokół Reguły œw. Benedykta Dšbek Tomasz MariaMaria Nurowska Listy miłościJames P. Hogan The Multiplex Man (BAEN)Jeffrey D. Kooistra Dykstra's WarWilliam Mark Simmons Undead 2 Dead on My FeetKonopczyśÂ„ski WśÂ‚adysśÂ‚aw Panowanie StanisśÂ‚awa Augusta PoniatowskiegoMilburne Melanie Sekret miliarderaWalter Jon Williams VideostarAsimov, Isaac I, RobotAnthony Evelyn Nasionko tamaryndowca
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • lorinka.htw.pl



  • [ Pobierz całość w formacie PDF ]

    Druga pobudka wskazuje na to, \e jest rzeczą przez się słuszną, a dla chrześcijanina nader zbawienną, ofiarować się
    całkowicie Najświętszej Maryi Pannie wedle wyło\onej praktyki, aby tym doskonalej nale\eć do Pana Jezusa.
    Dobry Pan Jezus raczył zamknąć się w łonie Najświętszej Panny jako jeniec i niewolnik z miłości i być Jej poddanym i
    posłusznym przez lat trzydzieści. Otó\ tu, powtarzam, gubi się rozum ludzki, kiedy rozwa\a o postępowaniu wcielonej
    Mądrości, która, choć mogła, nie chciała oddać się ludziom wprost, lecz przez Najświętszą Dziewicę. Nie chciał On
    przyjść na świat w wieku dojrzałym bez zale\ności od kogokolwiek, lecz jako biedne małe dzieciątko zale\ne od starań
    i opieki Matki Najświętszej. Mądrość Nieskończona, trawiona niejako nieograniczonym pragnieniem uwielbienia Boga
    Ojca i zbawienia łudzi, nie znalazła skuteczniejszego, odpowiedniejszego środka nad poddanie się we wszystkim
    Najświętszej Dziewicy, nie tylko przez pierwsze osiem, dziesięć lub piętnaście lat \ycia, jak inne dzieci, lecz przez lat
    trzydzieści Słowo Wcielone oddało Bogu, Swemu Ojcu, więcej chwały, kiedy było poddane Najświętszej Dziewicy i
    od Niej zale\ne, ni\by było oddało, u\ywając tych lat trzydzieści na czynienie cudów, na głoszenie słowa Bo\ego po
    całej ziemi, na nawracanie wszystkich ludzi; inaczej bowiem byłoby to czyniło. Jak bardzo wielbi Boga, kto za
    przykładem Jezusa poddaje się Maryi! Mając tedy przed oczyma tak Widoczny i znany powszechnie przykład czy
    rzeczywiście będziemy tak nierozumni by myśleć, \e znajdziemy doskonalszy i łatwiejszy sposób czczenia i
    uwielbiania Boga nad ten, by za przykładem Jezusa poddać się Maryi?
    Na dowód, \e mamy \yć w zale\ności od Najświętszej Maryi Panny warto sobie przypomnieć, co powiedziałem,
    mówiąc o przykładzie, jaki nam dają Bóg Ojciec, Syn i Duch Zwięty, kiedy chodzi o zale\ność od Matki Najświętszej.
    Bóg Ojciec tylko przez Nią dał i daje Syna Swego, tylko przez Nią tworzy sobie dzieci i udziela łask.
    Słowo tylko przez Nią przyjęło ludzką naturę dla ludzkości całej; tylko przez Nią w połączeniu z Duchem Zw.
    odtwarza się Ono codziennie i kształtuje, i udziela swych cnót i zasług.
    32
    Duch Zwięty tylko przez Nią ukształtował Jezusa Chrystusa, tylko przez Nią tworzy członki Jego Ciała Mistycznego i
    rozdziela Swe dary i łaski. Czy po tylu i tak dobitnych przykładach Trójcy Przenajświętszej moglibyśmy bez
    szczególniejszego zaślepienia obywać się bez Maryi, nie poświęcać się Jej i od Niej nie zale\eć, kiedy idziemy do
    Boga i chcemy się Jemu poświęcić?
    Bóg, mówi św. Bernard, widząc, \e niegodni jesteśmy otrzymywać łaski bezpośrednio z Jego rąk, udziela ich Maryi,
    byśmy przez Nią mieli wszystko, co On nam dać zechce. Znajduje te\ chwałę swoją w tym, \e otrzymuje przez ręce
    Maryi wdzięczność cześć i miłość, jaką Mu winniśmy za otrzymane dobrodziejstwa. Słuszną zatem jest rzeczą, byśmy
    to postępowanie Bo\e naśladowali,  aby, jak powiada św. Bernard, łaska wróciła do swego Sprawcy przez ten sam
    kanał, przez który do nas spłynęła [De Aquaeductu, 18] To zaś czynimy przez wyło\one nabo\eństwo. Ofiarujemy i
    poświęcamy wszystko, czym jesteśmy i co posiadamy, Najświętszej Dziewicy, by Pan nasz Jezus Chrystus doznawał
    za Jej Pośrednictwem chwały i wdzięczności, która Mu się nale\y. Uznajemy się za niegodnych i niezdolnych zbli\yć
    się wprost do nieskończonego Jego Majestatu i dlatego uciekamy się do orędownictwa Najświętszej Dziewicy.
    Nabo\eństwo to jest nadto aktem wielkiej pokory, którą Bóg kocha ponad inne cnoty. Dusza, która się wynosi, poni\a
    Boga, dusza zaś, która się upokarza wywy\sza Boga.  Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje swą łaskę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • aureola.keep.pl