[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zostaje określana. Jest to stary platoński problem gołębnika57, z którego przywołać należy
właściwego ptaka we właściwym czasie.
Pamięć deklaratywna Pamięć wytwórcza
Zastosowanie
Przechowywanie Dopasowanie
Odzyskiwanie Wykonywanie
Pamięć operacyjna
Dekodowanie Przedstawianie
Zwiat zewnętrzny
Rysunek 2.
56
Tamże, s. 265.
57
Por. Platon, Teajtet, s. 122-123.
http://kognitywistyka.prv.pl
43
P. CZARNECKI, Koncepcja umysłu w filozofii Daniela C. Dennetta
44
Dla systemu ACT Dennett podaje pięć zasad, na podstawie których dokonany zostaje wybór
właściwej zawartości pamięci roboczej, czyli przywołanie właściwego ptaka58:
1. Stopień dopasowania: jeżeli pewien wytwór klasy JE%7łELI jest w jakiś sposób lepiej
dopasowany niż inne, to ma pierwszeństwo.
2. Siła wytwórcza: wytwory, które były ostatnio skuteczne mają większą, skojarzona z
nimi siłę , która daje im pierwszeństwo w stosunku do wytworów o mniejszej sile .
3. Strumieniowość danych: ten sam wytwór nie może być dopasowany więcej niż jeden
raz (jest tak, by zapobiec nieskończonym pętlom i podobnie, choć słabiej, korzeniom).
4. Swoistość: jeżeli dwa wytwory pasują do tych samych danych, wygrywa wytwór o
bardziej swoistej klasie JE%7łELI.
5. Przewaga celu: pomiędzy wytworzonymi jednostkami przechowywanymi w pamięci
są cele. Może być tylko jeden aktualnie czynny cel w danym czasie w pamięci
roboczej ACT i jakikolwiek wytwór, którego podanie na wyjście pasuje do czynnego
celu ma pierwszeństwo.
Dennett pisze, że systemy takie jak ACT są ciągle znacznym uproszczeniem, lecz właściwy
jest kierunek badań prowadzący od maszyny von neumannowskiej do takich systemów.
Najlepszym sposobem sprawdzenia ich trafności jest zdaniem Dennetta, uruchomienie
systemów zbudowanych na podstawie takich właśnie projektów. Największą szansę mają
projekty uwzględniające możliwość ich zrealizowania w organicznym mózgu. Dennett
zaznacza również, że podaje tylko szkic pasujący do całej rodziny różnych teorii
świadomości.
Na bardziej szczegółowym poziomie badań należy pokazać, jak homunculusy, czy demony
rozpoznawania wzorów zostają zrealizowane w sieci neuronalnej. Ostatnim osiągnięciem
teorii sztucznej inteligencji, które może zbliżyć modele poznawcze do modeli neuronalnych
jest koneksjonizm nazywany też PDP59, co oznacza procesy równoległe. Jego składowe
przypominają sieć neuronalną w mózgu. Opisywać ten poziom oraz łączyć go z poziomami:
psychologicznym i poznawczym mogą inne teorie. Dennett pisze, że nie preferuje żadnej z
nich, lecz chce wydobyć ze wszystkich znanych teorii najbardziej istotne idee i na tej
podstawie określić kierunek poszukiwań właściwej teorii świadomości. Z wybranej przez
niego metody badawczej wynika jednak, że pomimo deklarowanej intencji pozostania
neutralnym, jest on funkcjonalistą.
Zdaniem Dennetta po przekształceniu architektury von neumannowskiej w architekturę
systemów wytwarzania takich jak ACT, nastąpiło przesunięcie równowagi sił od sztywnych
programów w kierunku elastycznych sposobów zachowań opartych o złożone interakcje. Nie
ma tu jednak różnicy jakościowej. U podstaw tych interakcji ciągle tkwią komputacyjne
maszyny von Neumanna. Obrońcy teorii sztucznej inteligencji twierdzą, że sztuczne
stworzenie systemów znanych obecnie jedynie jako pracujące na organicznym hardware
mózgu, jest tylko kwestią stopnia komplikacji. Jednym z krytyków takiej hipotezy, nadmienia
Dennett, jest J.R. Searle, który uważa, że żaden koneksjonistyczny komputer nie może być
prawdziwie mentalny60.
58
D.C. Dennett, Consciousness Explained, s. 266.
59
Z języka angielskiego: Parallel Distributed Processing.
60
Podany przez Searle a argument chińskiego pokoju pokazuje, że komputer może spełniać złożone funkcje
wymagane dla zdolności językowej, bez znajomości treści i znaczenia używanych symboli. Zewnętrznie
naśladuje on zachowania mentalnego umysłu, lecz wewnętrznie jest tylko pozbawioną mentalności maszyną.
http://kognitywistyka.prv.pl
44
P. CZARNECKI, Koncepcja umysłu w filozofii Daniela C. Dennetta
45
Dennett stwierdza, że zwyczajem funkcjonalistów jest rysowanie diagramów, które i on sam
zamieszcza. Ostrzega jednak, że stosowanie ich może spowodować niezauważenie
alternatywnych możliwości rozkładu funkcji, szczególnie funkcji wielokrotnie na siebie
nałożonych. Jedynym miejscem w mózgu, w którym mogłaby być umiejscowiona pamięć
robocza jest cała kora mózgowa. Dennett pisze o przestrzeni roboczej, w której właściwie
wszystko może wejść w interakcję ze wszystkim. W sensie anatomicznym natomiast istnieją
tylko rozprowadzane po korze mózgowej impulsy neuronalne. Problemem jest więc, jak
poszczególne wyspecjalizowane demony, działające w skali całego mózgu, mogą wywoływać
[ Pobierz całość w formacie PDF ]